بررسی کیفیت شیمیایی آب ورودی به دستگاه دیالیز و مقایسه آن با استانداردهای aami و eph در بیمارستان های استان قم

زمینه و هدف: ورود برخی از ترکیبات شیمیایی موجود در آب دیالیز به بدن بیماران باعث بروز مشکلات بسیار زیادی از جمله مسمومیت های حاد، بیماری های مغزی، استخوانی و غیره می شود. بنابراین رعایت استانداردهای مربوط به مقدار این ترکیبات در آب دیالیز ضروری به نظر می رسد. این تحقیق با هدف بررسی کیفیت شیمیایی آب ورودی به دستگاه های دیالیز بیمارستان های استان قم و مقایسه آن با استانداردهای موجود صورت گرفت. روش بررسی: پژوهش حاضر به روش توصیفی- مقطعی روی 45 نمونه از ورودی دستگاه دیالیز بیمارستان های استان قم انجام شد. تعداد بیمارستان های دارای واحد دیالیز در استان قم 3 بیمارستان می باشد که از هرکدام تعداد 15 نمونه برداشت شد. نمونه ها بعد از برداشت و انتقال به آزمایشگاه با استفاده از دستگاه اتمیک، فلیم فتومتر و dr4000 مورد آزمایش قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تی مستقل صورت گرفت، و برای هرکدام مقدار 05/0p< در نظر گرفته شد. یافته ها: در این مطالعه میانگین تمامی ترکیبات اندازه گیری شده کمتر از حد استاندارد بود، و با مقادیر استاندارد اختلاف معنی داری داشت. در تمامی نمونه های اندازه گیری شده، عناصر و ترکیباتی مثل سرب، روی، پتاسیم، سدیم، سولفات، نیترات و کلراید کمتر از حد استاندارد بود، اما عناصر آلومینیوم به میزان 13%، کادمیوم 6% و فلوراید 9%، مقادیر بالاتری از حد استاندارد داشتند. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد میانگین تمامی ترکیبات اندازه گیری شده در نمونه های مورد بررسی، کمتر از حد استاندارد بوده است که نشان از کیفیت خوب آب دیالیز این بیمارستان ها دارد، اما بالاتر بودن مقادیر عناصری مانند آلومینیوم، کادمیوم و فلوراید از حد استاندارد در برخی از نمونه ها نیاز به پایش بیشتر آب دیالیز را نشان می دهد.